Κείμενο 1 (Μη Λογοτεχνικό): Νατάσα Μπαστέα, Γιώργος Χούπης- Όταν ο αθλητισμός συνάντησε... χρήμα και αναβολικά
Η ίδρυση της Δ.Ο.Ε. το 1894. Ανάμεσα στα μέλη της ο πρώτος πρόεδρος Δημήτριος Βικέλας (καθιστός στο κέντρο) και ο οραματιστής των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων Πιέρ Ντε Κουμπερτέν (όρθιος αριστερά).
Με την αυγή του 20ού αιώνα, το πνεύμα του αθλητισμού είχε αρχίσει ήδη να
παίρνει τη μορφή που είχε διαλέξει λίγα χρόνια πριν ο Πιέρ ντε Κουμπερτέν.
Citius, Altius, Fortius. Με την πάροδο των χρόνων όμως, αυτή η μορφή άρχισε να
αλλοιώνεται, το πνεύμα «το αληθινό» χάθηκε, οι άνθρωποι έγιναν πιο
εγωκεντρικοί κι ο αθλητισμός στράφηκε σε άλλες αξίες, γεμίζοντας «πληγές». Τα
χρήματα έφεραν το ντόπινγκ, τη βία, την αλαζονεία πολλές φορές. Ακόμα κι η
πολιτική τραυμάτισε αρκετές φορές το αθλητικό κίνημα. Κι ο αθλητής του 21ου
αιώνα θέλουμε να ελπίζουμε απλώς ότι δεν θα είναι «μηχανή».
Ήταν λοιπόν η εποχή που ο αθλητισμός σε όλον τον κόσμο άρχιζε να εκδηλώνεται
και ως κοινωνικό φαινόμενο. Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες, το 1896, στην Αθήνα,
ήρθαν να οργανώσουν το αθλητικό κίνημα σε μια νέα βάση, κόντρα σε πολύ δύσκολη
και «φορτισμένη» εποχή. Στα βρετανικά νησιά, το ποδόσφαιρο ήταν ήδη δημοφιλές, όπως και το τένις. Ορισμένα αγωνίσματα του στίβου, ο δρόμος, το άλμα, η λιθοβολία, αναγνώσματα από τα έπη του Ομήρου, ήταν επίσης αγαπητά στο κοινό. Το 1891, ο Καναδός καθηγητής φυσικής αγωγής Τζέιμς Νέισμιθ είχε επινοήσει στο Σπρίνγκφιλντ το μπάσκετ.
Όμως, το όραμα του Πιέρ ντε Κουμπερτέν δεν ήταν σε όλους κατανοητό. Σύντομα άρχισε κι ο ρατσισμός να δείχνει το πρόσωπό του. Ο Αδόλφος Χίτλερ αρνήθηκε να
χαιρετήσει τον έγχρωμο Τζέσε Όουενς το 1936, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του
Βερολίνου. Τα χρόνια που θα ακολουθούσαν θα ήταν ακόμα πιο δύσκολα, αφού αυτή
η μορφή διάκρισης των ανθρώπων φαίνεται να έχει ¬ ακόμα και στο κατώφλι του
21ου αιώνα ¬ σοβαρή επίδραση στην κοινωνία. Σιγά σιγά η πολιτική άρχισε να
διεισδύει επικίνδυνα κι ο απλός αθλητής έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης της
βούλησης ανθρώπων που ενεργούσαν με διαφορετικά κίνητρα. Ποιος ξεχνάει το
μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας και του Λος Άντζελες;
Όταν οι αθλητές άρχισαν να γίνονται επαγγελματίες, σύντομα, «το ωραίο, το μεγάλο και το αληθινό» έδωσαν πολύ χώρο στη σκοπιμότητα. Οι εποχές του Κοροίβου του Ηλείου, νικητή στον δρόμο στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 776 π.Χ., και του Σπύρου Λούη ήταν πολύ μακρινές. Η φυσική δύναμη που προερχόταν μέσα από την προπόνηση δέχτηκε μεγάλες προσθήκες από την επιστήμη.
Τα γήπεδα στην αρχή ήταν χωμάτινα, ο στίβος αποτελούνταν από καρβουνόσκονη, οι
αθλοπαιδιές παίζονταν σε τσιμέντο, όλα αυτά αντικαταστάθηκαν ¬ φυσική συνέπεια
του εκσυγχρονισμού ¬ από το ταρτάν, το χορτάρι, το παρκέ. Ο αθλητισμός όμως δέχτηκε νέες αλλοιώσεις. Στην αρχή ήταν οι φήμες για
ενίσχυση της δύναμης με διάφορες ουσίες. Αυτές οι φήμες σύντομα αποδείχτηκαν
αληθινές και το ντόπινγκ εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη «μάστιγα». Το φίλαθλο κοινό
σοκαρίστηκε όταν έμαθε ότι αθλητές όπως ο Μπεν Τζόνσον, η Μέρλιν Ότι, ο Χαβιέ
Σοτομαγιόρ, μεγάλα ονόματα του στίβου, είχαν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών.
Ιδιαίτερα στα ομαδικά σπορ, οι αντίπαλοι δεν είχαν πλέον να ανταγωνιστούν μόνο
τη δύναμή τους στους αγωνιστικούς χώρους, αλλά και τις όποιες άλλες
καθημερινές διαφορές τους (ιδεολογικές, πολιτικές, θρησκευτικές). Στη
Γλασκώβη, η κόντρα των οπαδών των ποδοσφαιρικών ομάδων Σέλτικ και Ρέιντζερς
έχει τις ρίζες της στη θρησκεία. Οι πρώτοι είναι καθολικοί και οι δεύτεροι
προτεστάντες. Η βία άρχισε να δείχνει το αποκρουστικό πρόσωπό της. Ακόμα μια
«μάστιγα» που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ολοκληρωτικά το αθλητικό κίνημα,
ακόμα και στις ημέρες μας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα επεισόδια και τους
νεκρούς στο Στάδιο Χέιζελ των Βρυξελών, το 1985, πριν από την έναρξη του
τελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ανάμεσα στη Γιουβέντους και στη Λίβερπουλ;
Αυτό που μοιάζει να εκλείπει όλο και περισσότερο είναι ο ανθρώπινος
παράγοντας. Ο αθλητής σιγά σιγά έπαψε να ανυψώνεται και το οικονομικό κέρδος
αναδείχτηκε σε βασικό κίνητρο που έχει επικαλύψει τον αρχικό στόχο. Οι
απίστευτες αποδοχές αθλητών όπως του μπασκετμπολίστα Μάικλ Τζόρνταν
δημιούργησαν τον «μύθο» του σύγχρονου Μίδα που κυριαρχεί στους αγωνιστικούς
χώρους. Για να έρθει στην Αθήνα, το 1906, ο Καναδός μαραθωνοδρόμος Γουίλιαμ
Σέρινγκ χρησιμοποίησε την αποζημίωση από τη δουλειά του, έπαιξε στον
ιππόδρομο, ενώ δούλεψε ως πορτιέρης στον σιδηροδρομικό σταθμό της Αθήνας έως
την ημέρα έναρξης των αγώνων. Σήμερα οι αθλητές ταξιδεύουν κυρίως σε «πρώτη
θέση» και αμείβονται πλουσιοπάροχα.
Ο αθλητής του 21ου αιώνα μπορεί να μοιάζει με υπεράνθρωπο. Θα προσπαθεί να
μάθει μέχρι πού φτάνουν τα ανθρώπινα όρια και κάθε αγώνας θα μοιάζει με "μιά
χλιδάτη παράσταση" από την οποία θα έχει να αποκομίσει μόνο το κέρδος. Ο αθλητής του 21ου αιώνα θέλουμε να ελπίζουμε ότι δεν θα να έχει "δραπετεύσει"
από ταινία του Πολ Βερχόβεν. Μπορεί να διαθέτει υψηλό δείκτη νοημοσύνης
(άλλωστε η σκέψη παίζει βασικό ρόλο στον αθλητισμό), αλλά να μην είναι σε θέση
να ελέγχει τις πραγματικές δυνατότητες του. Για αυτές, μπορεί να φροντίζουν
άλλοι. Μπορεί η προπόνησή του να στηρίζεται αποκλειστικά σε μηχανήματα, η
διατροφή του να ελέγχεται από τους ειδικούς, η καθημερινή ζωή του μπορεί να
εξαρτάται από την ομάδα που τον περιβάλλει.
Σενάρια επιστημονικής φαντασίας; Ισως. Το βέβαιο είναι ότι ο επαγγελματισμός
στον αθλητισμό έχει εισχωρήσει σε πολύ επικίνδυνα σημεία. Οι διάφορες
εταιρείες δεν ξοδεύουν τυχαία τα χρήματα τους. Κι όσο οι αθλητές εξαρτώνται
και από αυτές, ο ανθρώπινος παράγοντας θα τείνει να εκλείψει όλο και περισσότερο.
Εφημερίδα: Τα Νέα (16 Δεκεμβρίου 1999)
Η τραγωδία του Χέιζελ (1985)
Κείμενο 2 (Μη Λογοτεχνικό): Λουκάς Βελιδάκης-Η σκοτεινή στατιστική του χουλιγκανισμού και ο επόμενος νεκρός…
Πέμπτη, 29 Μαρτίου 2007: Η λεωφόρος Λαυρίου, στο ύψος της Παιανίας, βάφεται κόκκινη από το αίμα ενός οπαδού του Παναθηναϊκού, του Μιχάλη Φιλόπουλου. Κυριακή, 5 Ιανουαρίου 2020: Στο κέντρο της Θεσσαλονίκης έχασε τη ζωή του ένας 28χρονος Βούλγαρος, οπαδός του Άρη... Ανάμεσα σε αυτό το χρονικό περιθώριο το μόνο που λείπει από τον παραλογισμό των επεισοδίων ανάμεσα σε χούλιγκανς είναι ότι δεν υπήρχε νεκρός... Χουλιγκανισμός: Αναρωτηθείτε, ωστόσο, για μερικά δευτερόλεπτα. Ποιος δεν το περίμενε; Ποιος δεν υπέθετε ότι κάποια στιγμή θα θρηνούσαμε και πάλι θύματα; Ποιος δεν ήξερε ότι ομάδες χούλιγκανς, καλυμμένες πίσω από τα χρώματα των συλλόγων που υποστηρίζουν, έχουν εδώ και πολλά χρόνια ανοίξει ένα κύκλο βίας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται δαιμονισμένα; Το θέμα δεν είναι ούτε αθλητικό, ούτε καν αστυνομικό… Εμπίπτει στη σφαίρα της κοινωνιολογίας, όταν ολοκληρώνεται ο ρόλος της εγκληματολογίας.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Μόνο οι εθελοτυφλούντες και αυτοί που έχουν μάθει να κρύβονται πίσω από το δάκτυλο τους, χύνοντας εκ των υστέρων κροκοδείλια δάκρυα, μπορούν να υποστηρίξουν ότι είχαν άγνοια, ότι βρίσκονταν σε βαθύ σκοτάδι.
Στις μέρες μας είναι εξαιρετικά εύκολο είναι να βρεις στο Διαδίκτυο βιντεάκια με οπαδούς να συγκρούονται ή συζητήσεις στις οποίες υπάρχει ανταλλαγή απειλών. Τα social media είναι το παράλληλο πεδίο της “διαμάχης”, όπου οι χούλιγκανς επιδεικνύουν τα κατορθώματα τους και ανταγωνίζονται με τους αντιπάλους για το ποιος είναι ο πιο βίαιος. Κοντολογίς, οι οπαδοί παρουσιάζουν τις παρανομίες τους, πανηγυρίζοντας για αυτές…
Η τεχνολογία βρίσκεται ήδη στο μέλλον. Οι πρωταγωνιστές των επεισοδίων δεν είναι κάποιοι άγνωστοι περιθωριακοί που κλείνουν «ραντεβού θανάτου» σε σκοτεινά σοκάκια. Υπάρχουν ιστοσελίδες και fora οπαδών στα social media με πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό. Οι επιθέσεις εναντίον των «αντιπάλων» είναι πράξη τιμής. Το να πάρεις το κασκόλ ή τη φανέλα του «εχθρού» είναι τρόπαιο. Και αυτομάτως ανεβαίνεις στα μάτια των «συντρόφων». Κάπως έτσι έχει η κατάσταση. Έτσι απλά…
Το περιστατικό με το νεκρό οπαδό μέσα από την τραγικότητα του απλώς απογυμνώνει τις υποβόσκουσες αλήθειες μας. Πίσω και κάτω από την πολιτικώς ορθή καθημερινότητα μας υπάρχουν ομάδες ανθρώπων που έχουν στραφεί στην τυφλή βία προκειμένου να βρουν σκοπό ζωής. Ανθρώπων που η κοινωνία τους έχει εξωπετάξει, η ανεργία τους μαστίζει, τα ναρκωτικά είναι η «λύση» και η βία αποτελεί τη φωτογραφία δίπλα στην ταυτότητα τους. Τη νέα τους ταυτότητα…
Λύση για να σπάσει αυτό το απόστημα; Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί της αστυνομίας δεν έχουν δουλέψει ποτέ επί της ουσίας και σε βάθος. Η βία παράγει βία. Το να κλείσουμε όλα τα γήπεδα, να σταματήσουμε όλα τα πρωταθλήματα, να ρίξουμε στον Καιάδα το οτιδήποτε έχει να κάνει με χώρους συνάντησης οπαδών δεν πρόκειται να οδηγήσει σε αποτέλεσμα. Το ζήτημα δεν είναι ούτε αθλητικό, ούτε αστυνομικό.
Το θέμα έχει να κάνει με τη διάρθρωση της κοινωνίας μας. Αυτοί οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» είναι εν δυνάμει «πυρηνικά όπλα» στα χέρια των όποιων και όσων εξουσιάζουν. Τους βολεύει η παρουσία τους. Είναι ψηφοφόροι, είναι πελάτες, είναι ο προσωπικός στρατός… Ως σκέψη τρομάζει- και δυστυχώς δεν είναι σενάριο συνωμοσίας.
Το να γίνει λόγος για έλλειμμα παιδείας είναι τουλάχιστον περιττό. Εδώ δεν έχουμε παιδεία στην οδική μας συμπεριφορά (τι πιο απλό;) και σκοτωνόμαστε στους δρόμους. Σιγά μην είχαμε στο χώρο των οπαδών…
Μια σκοτεινή άβυσσος έχει απλωθεί μπροστά μας. Ένας νέου τύπου χουλιγκανισμός, με ταυτοτικά στοιχεία, μοιάζει με καζάνι που βράζει. Αν δεν υπάρξει άμεση και έγκαιρη πολύπλευρη αντιμετώπιση του φαινομένου, με μαθηματική βεβαιότητα θα μετρήσουμε και νέους νεκρούς. Κι είναι να απορείς, αν στις μέρες μας η ζωή έχει χάσει τόσο πολύ την αξία της, ώστε ένα ακόμα θύμα του χουλιγκανισμού να γίνεται μέρος μιας σκοτεινής στατιστικής…
Κείμενο 3 (Λογοτεχνικό): Θοδωρής Μπελίτσος-"Μαραντώνες" της δεκάρας
Ο Θοδωρής Μπελίτσος (1957) είναι συγγραφέας ιστορικών, λαογραφικών και λογοτεχνικών βιβλίων. Το παρόν διήγημα γράφτηκε την επαύριον του θανάτου του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα (1960-2020) και είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Αργεντίνου άσου του ποδοσφαίρου.
En memoria de Diego Armando.
Ξαφνικά άρχισε να βρέχει, χωρίς κανείς να το περιμένει. Ο ήλιος που φώτιζε ακόμα τα σπίτια, άξαφνα χλώμιασε και ξεκίνησε ένα ψιλόβροχο, εκνευριστικό, που πασπάλιζε τις στέγες, τις αυλές, τα χωράφια και το γήπεδό μας.
Ο Μαραντόνα δεν έδωσε σημασία, δεν χαμπάριαζε ούτε από βροχή ούτε από κρύο. Κουβαλούσε ατάραχος την μπάλα στη λάσπη, όπως και πριν. Συνέχισε να τριπλάρει όποιον εύρισκε στο διάβα του και να σκοράρει. Όταν η βροχή σταμάτησε το σκορ ήταν ήδη 5-0.
Μούσκεμα πήγαμε προς την αποθήκη που έγραφε "Αποδητύρεια", ανορθόγραφα, όπως ανορθόγραφη ήταν και η ονομασία της ομάδας στην είσοδο του γηπέδου: "Πορφιρώς Αστίρ Κάτω Παιδινού". Ο Θανάσης, ο γραμματέας της ομάδας, δεν τόχε με την ορθογραφία από τότε που ήμασταν στο δημοτικό, αλλά ήταν εγωιστής, δεν ρωτούσε κι όλας. Τέλος πάντων, ανορθόγραφη ομάδα ήμασταν, και στην επιγραφή και μέσα στο γήπεδο.
Ο Τάκης ο Δεκάρας, που είχε δικιά του επιχείρηση στη Νάπολη, μας παραχώρησε δέκα στρέμματα τόπο για γήπεδο και μίλησε στον Μαραντόνα. Εκείνος μας λυπήθηκε κι έστειλε φανέλες της Νάπολι, με τα ονόματα στην πλάτη. Τι τό 'θελε το ψυχικό κι αυτός; Καυγάς άγριος ξέσπασε στ' αποδυτήρια ποιός θα φορέσει τη φανέλα με το νούμερο 10 που έγραφε Μαραντόνα. Με τα πολλά βρέθηκε η άκρη κι αποφασίσαμε να τη φοράμε εναλλάξ.
Από τότε, σαν από θαύμα, η ομάδα διορθώθηκε. Έγινε πραγματικός "Πορφυρός Αστήρ", όχι μόνο στον τίτλο αλλά και στο παιχνίδι. Λες κι ο Μαραντόνα μας καθοδηγούσε, πετυχαίναμε τη μια νίκη μετά την άλλη. Το έμαθε ο Δεκάρας κι όλος χαρά έστειλε συνεργείο από τη Νάπολη να τραβήξει στιγμιότυπα. Αυτό ήταν! Την είδαμε όλοι μπαλαδόροι. Αρχίσαμε να ονειρευόμαστε μεταγραφές και μεγαλεία, στάδια γεμάτα κόσμο, σπόνσορες να μας τάζουν άπειρα φράγκα, λιμουζίνες με γκόμενες να μας περιμένουν μετά το ματς και τον Μαραντόνα να μας χειροκροτεί.
Όταν ήρθε το συνεργείο, παίζαμε με την Αστραπή της Κορακόπετρας. Αρχαίο ντέρμπι, από τότε που δεν υπήρχε ούτε η μπάλα ούτε το ποδόσφαιρο, από τότε που οι παππούδες μας με τους γκράδες μάλωναν για τα σύνορα των λιβαδιών και το δικαίωμα στα νερά του ποταμού. Η Κορακόπετρα μας την είχε φυλαγμένη. Εμείς παίζαμε στο... Ολύμπικο και το Σαν Σίρο, ενώ εκείνοι έπαιζαν στο ξεροχώραφο του Δεκάρα. Δεν προλαβαίναμε να μετράμε τα γκολ.
Το συνεργείο έφυγε απογοητευμένο. Πώς να δείξει στον Δεκάρα και τον Μαραντόνα την ξεφτίλα μας; Καθώς βγαίναμε σκοτεινιασμένοι από τα αποδυτήρια, ο Θανάσης ο γραμματέας μας την είπε ανορθόγραφα:
"Τι περιμένατε; Μαραντώνες του Δεκάρα είσαστε!"
Θ. Μπελίτσος, 30/11/2020.
Πηγή:http://belitsosquarks.blogspot.com/2020/11/blog-post_30.html
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
Α. Πώς φαντάζονται τους μελλοντικούς αθλητές οι συντάκτες του Κειμένου 1; Να συνοψίσετε την απάντησή
σας σε μια παράγραφο 70-80 λέξεων.
Μονάδες 20
Β1. Να επαληθεύσετε ή να διαψεύσετε, με βάση τα Κείμενα 1 και 2, τις
παρακάτω προτάσεις, γράφοντας στο τετράδιό σας δίπλα στο γράμμα που αντιστοιχεί
σε κάθε πρόταση τη λέξη Σωστό ή Λάθος. Να τεκμηριώσετε την απάντησή σας με
αναφορές στα κείμενα:
α) Η αρχαία ελληνική γραμματεία αναφέρεται σε δημοφιλή μέχρι
σήμερα αθλήματα. (Κείμενο 1)
β) Στους ολυμπιακούς αγώνες της Μόσχας και του Λος Άντζελες
συμμετείχαν όλες οι χώρες του πλανήτη. (Κείμενο
1).
γ) Ο χουλιγκανισμός είναι αμιγώς αθλητικό φαινόμενο και δεν
συνδέεται με προβλήματα κοινωνικής παθογένειας (Κείμενο 2).
δ) Οι οπαδοί εκθέτουν την παραβατική δράση τους στο
διαδίκτυο για λόγους γοήτρου και ανταμοιβής από τον περίγυρό τους (Κείμενο 2).
ε) Η περιστολή κάθε αθλητικής δραστηριότητας θα λύσει το
πρόβλημα της βίας εντός και εκτός γηπέδων (Κείμενο
2).
Μονάδες 10
Β2 α) Αν ο σκοπός του συντάκτη του Κειμένου 2 είναι η ευαισθητοποίηση του αναγνώστη για το πρόβλημα,
πώς επιτυγχάνεται (4 μονάδες); Να τεκμηριώσετε την απάντηση σας σχολιάζοντας τη
λειτουργία δύο σημείων στίξης και δύο σχημάτων λόγου που δικαιολογούν τον σκοπό
συγγραφής (4 μονάδες).
Μονάδες 8
β) i) Οι συντάκτες του Κειμένου 1 μέσω της αναφοράς τους: «το ωραίο, το μεγάλο, το αληθινό»
επικαλούνται το ποίημα «Ολυμπιακός Ύμνος» που έγραψε ο Κωστής Παλαμάς εν όψει
της αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα του 1896. Τι προσδίδει στο
κείμενο η επίκληση στον συγκεκριμένο στίχο του εθνικού ποιητή; Nα
λάβετε υπόψη σας την εξέλιξη του ολυμπιακού ιδεώδους στον χρόνο (Μονάδες 5). ii)
Να δώσετε έναν νέο τίτλο που να ανταποκρίνεται πλήρως στο κείμενο 1,
αξιοποιώντας τη συνυποδηλωτική χρήση της γλώσσας (Μονάδες 2).
Μονάδες 7
Β3 α) Να αναλύσετε το νόημα
του ακόλουθου χωρίου του Κειμένου
2: «Αυτοί οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» είναι
εν δυνάμει «πυρηνικά όπλα» στα χέρια των όποιων και όσων εξουσιάζουν. Τους
βολεύει η παρουσία τους. Είναι ψηφοφόροι, είναι πελάτες, είναι ο προσωπικός
στρατός…» σε μια παράγραφο 70—80 λέξεων.
Μονάδες 5
β) Ποιο είδος σύνταξης επιλέγουν οι συντάκτες στην 5η
παράγραφο του Κειμένου 1; Να
αιτιολογήσετε τη συγκεκριμένη συντακτική επιλογή (Μονάδες 2). Ποια είναι η
οπτική των συντακτών του ίδιου κειμένου; Να τεκμηριώσετε την απάντησή σας με
αναφορές στο κείμενο (Μονάδες 3).
Μονάδες 5
Γ. Ποιο είναι το θεματικό κέντρο του διηγήματος του Θοδωρή Μπελίτσου, σύμφωνα με την κρίση σας; Να δικαιολογήσετε την απάντησή σας παραθέτοντας συγκεκριμένους κειμενικούς δείκτες; Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ενδεικνυόμενος ρόλος των προτύπων στη ζωή των νέων; (150-200 λέξεις)
Μονάδες 15
Δ. Σε μια εισήγηση που θα εκφωνηθεί στο πλαίσιο διεξαγωγής
της αθλητικής εβδομάδας στο σχολείο σας, να αναφερθείτε στα αίτια εκφυλισμού
του αθλητισμού και να προτείνετε τρόπους για την αποκατάσταση του κλονισμένου
αθλητικού ιδεώδους. (300—350 λέξεις)
Μονάδες 30
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου