Κριτήριο Αξιολόγησης-Παγκοσμιοποίηση (Γ΄ Λυκείου)

 

ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ:

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Κείμενο 1 (Μη Λογοτεχνικό): Pascal Bruckner-Η παγκοσμιοποίηση ισοπεδώνει

Ο Pascal Bruckner (1948) είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Γάλλους συγγραφείς και φιλοσόφους«Νέοι Φιλόσοφοι». Έχει συγγράψει μυθιστορήματα και δοκίμια, ενώ παράλληλα αρθρογραφεί στο Νουβέλ Ομπσερβατέρ για ζητήματα που άπτονται της σύγχρονης ευρωπαϊκής πραγματικότητας.

1) Απέναντι στον εθνικισμό, στενόμυαλο και ξενοφοβικό, αντιπαραθέτουν σήμερα τον κοσμοπολιτισμό με όλα τα καλά. Από τη μία πλευρά υπάρχει η εθνική στενομυαλιά, μνησίκακη και φοβητσιάρικη, από την άλλη η περιέργεια, η ποικιλόχρωμη πολλαπλότητα των πολιτισμών. Μπορεί να αναρωτηθεί κανείς αν αυτός ο υποχρεωτικός έπαινος του ανοίγματος δεν καταλήγει να συγχέει τον κοσμοπολιτισμό με την παγκοσμιοποίηση.

2) Ο κοσμοπολιτισμός είναι η ικανότητα να έχει κανείς επαφή με πολλούς πολιτισμούς. Είναι η διεργασία που κάνουμε για να ανοιχτούμε σε έναν άλλο πολιτισμό πέρα από το δικό μας και να πλουτίσουμε από αυτή την προσφορά. Γι’ αυτό και είναι ριζωμένη στο βάθος πολλών μνημών, πολλαπλών ιδιαιτεροτήτων. Μας διχάζει ανάμεσα σε έναν πολιτισμό της καταγωγής και διάφορες πατρίδες επιλογής. Γι’ αυτό ακριβώς ο πραγματικός κοσμοπολιτισμός είναι οδύνη. Δείτε τον Ναμπόκοφ να αφηγείται τον απέραντο πόνο που του προκάλεσε το πέρασμα στα αγγλικά ως γλώσσα γραφής: «Αλλάζοντας γλώσσα απαρνιόμουν όχι τη γλώσσα του Αββακούμ, του Πούσκιν, του Τολστόι (...), εν ολίγοις όχι μια κοινή γλώσσα, αλλά μια γλώσσα ζωτική και ατομική». Το να περνάει κανείς από τον ένα πολιτισμό στον άλλο είναι κάτι ανάλογο με την αλλαγή δέρματος του φιδιού, μια μεταμόρφωση που απαιτεί πόνο και μόχθο. Το να κατέχει τρεις ή τέσσερις γλώσσες, να γνωρίζει πολλές παραδόσεις, αυτή είναι η πολυτέλεια και η αμοιβή του πραγματικού κοσμοπολίτη.

3) Η παγκοσμιοποίηση είναι ριζικά διαφορετική επειδή είναι ο πολιτισμός των ανθρώπων χωρίς πολιτισμό. Είναι ο αφρός πάνω από τα κύματα των ανταλλαγών. Είναι μια υπερπτήση που ισχυρίζεται ότι κυριαρχεί στο σύμπαν επειδή το έχει προηγουμένως αδειάσει από την ουσία του. Είναι καταδικασμένοι στην παγκοσμιοποίηση οι άνθρωποι που δεν έχουν ανοίγματα ούτε στον εθνικό πολιτισμό τους ούτε στον κόσμο γενικότερα. Αυτοί δεν επικοινωνούν παρά μόνο μέσα από τα πιο φτωχά σύμβολα αυτού του πλανητικού πολιτισμού δηλαδή το φαστ φουντ, την κόκα κόλα, ένα συγκεκριμένο τύπο μουσικής. Υπό αυτή την έννοια η DisneyWorld είναι πράγματι το απόγειο της παγκοσμιοποίησης. Όλες οι περιοχές του κόσμου αναπαρίστανται εκεί σαν παράθεση, σαν αξιοθέατο• η Γη γίνεται εκεί ένα μεγάλο λούνα πάρκ.

4) Αυτή η εναλλαγή απεικονίζεται τέλεια στους τρόπους που ταξιδεύει κανείς: μπορεί να ξαναβρεί κανείς στο ταξίδι του ακριβώς αυτό που άφησε ή πραγματικά να κάνει εισβολές σε έναν άλλο πολιτισμό. Είτε πάει κανείς στην Αμερική για να αναγνωρίσει όλα τα καθησυχαστικά σημάδια του «παγκόσμιου πολιτισμού», αυτά που βρίσκουμε σε όλο τον κόσμο στις τηλεοπτικές σειρές. Είτε πάει εκεί για να μυηθεί στον αμερικανικό πολιτισμό και να αντιληφθεί πόσο αυτή η χώρα μάς είναι ξένη. Για να συνειδητοποιήσει πόσο αυτός ο τρόπος ζωής που έχει διαμορφωθεί από τον προτεσταντισμό, τη μετανάστευση, την εμπειρία των πιονέρων και την αγάπη του χρήματος απέχει από εμάς.

5) Αυτές οι δύο εμπειρίες μπορούν να βιωθούν παντού. Το να ταξιδεύει κανείς είναι πάντα οδυνηρό γιατί αποσπάται από τον τόπο του. Ακόμη και όταν βρίσκεται σε ένα ξενοδοχείο στη Δανία, στην Ιαπωνία ή στη Λατινική Αμερική, ψάχνει κατ’ αρχήν να βρει τον διάκοσμο της ζωής του [ ... ].

6) Ακόμη πρέπει να αναρωτηθούμε σε ποιο μέτρο η εισβολή του παγκόσμιου πολιτισμού είναι φορέας απειλών. Οι παραδοσιακές κοινωνίες βρίσκονται σήμερα αντιμέτωπες με τη νεωτερικότητα και τα συστατικά της, που είναι η ελευθερία, ο ατομισμός, η απόρριψη των πιστεύω και των παραδόσεων. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι πρόσφατο, αφού έχει αρχίσει την αργή του πορεία διάβρωσης των βεβαιοτήτων από τον 18ο αιώνα. Ας μη συγχέουμε όμως αυτή τη μακρά διεργασία χειραφέτησης των παραδοσιακών κοινωνιών με το φαινόμενο της τεχνολογικής παγκοσμιοποίησης. Η τεχνολογική παγκοσμιοποίηση δεν εξηγεί την αντίσταση των τοπικών πολιτισμών. Είναι όλα τα μηνύματα που συνοδεύουν τη νεωτερικότητα της χειραφέτησης, η απελευθέρωση της γυναίκας, η απογοήτευση του κόσμου, το τέλος της θρησκευτικής υπεροχής. Σήμερα όμως είναι σαν η Δύση να δίνει δύο αντιφάσκοντα μηνύματα, το ένα των δικαιωμάτων του ανθρώπου, της χειραφέτησης, του ατομισμού και το άλλο της καταναλωτικής και τεχνολογικής πλευράς του. Είναι αυτό που είχε τονίσει πολύ ωραία ο Ινδός συγγραφέας Β.Σ. Ναϊπούλ για τους Ιρανούς φονταμενταλιστές. Θέλουν τα όπλα μας, τα κινητά τηλεφωνά μας, την ατομική μας βόμβα, δεν θέλουν όμως την ελευθερία, γιατί είναι ανησυχητική.

7) Αυτό το κίνημα παγκοσμιοποίησης είναι αναπόφευκτο. Πρέπει όμως να επιδεικνύουμε εξίσου ακλόνητη αισιοδοξία όσον αφορά την τεχνολογία; Δεν βλέπω ποιο μπορεί να είναι το ποιοτικό άλμα που θα κάνει η ανθρωπότητα• απλώς ο χώρος της εικονικής πραγματικότητας θα κυριεύσει λίγο περισσότερο τις συνειδήσεις μας.
Οπωσδήποτε αυτός ο ίλιγγος του πραγματικού χρόνου, η μέθη του φορητού τηλεφώνου μας δίνει ένα αίσθημα πανταχού παρουσίας.

8) Αυτό είναι όμως το στοίχημα της τεμπελιάς. Είναι η ιδέα ότι χάρη στο Ιντερνέτ, στο δορυφόρο, θα φθάσουμε χωρίς προσπάθεια σε εκείνο που οι πατέρες ή οι παππούδες μας προσπαθούσαν να επιτύχουν με προσπάθεια και σπουδή: να διαδώσουν αυτό το μήνυμα του ανοίγματος, της ανεκτικότητας, του αντιρατσισμού [ ... ]. Είναι αυτή η ιδέα ότι μια μέρα τα σύνορα θα πέσουν ως εκ θαύματος χάρη στην οθόνη. Λοιπόν η οθόνη υπάρχει, και από την κάθε πλευρά αυτής της οθόνης οι νοοτροπίες μπορεί να χωρίζονται από αιώνες. Η τεχνολογία οικουμενοποιείται, υπάρχει όμως διαχωρισμός των νοοτροπιών. Γιατί η τεχνολογία είναι ουδέτερη. Δεν εμπεριέχει από μόνη της ούτε δεσποτισμό ούτε ελευθερία. Δε φέρνει παρά ένα μόνο μήνυμα, αυτή την ίδια, όπως και η κατανάλωση. Η κατανάλωση δε σας μαθαίνει να είστε πολίτης, όπως η τεχνολογία δε θα σας μάθει ποτέ παρά μόνο να είστε ένας καλός τεχνικός και όχι να γίνετε δημοκρατικοί άνδρες και γυναίκες [....].

Το Βήμα, 31 Δεκεμβρίου 1995

Κείμενο 2 (Μη Λογοτεχνικό): Θεόδωρος Λιανός-Παγκοσμιοποίηση και φτώχεια

Ο Θεόδωρος Π. Λιανός γεννήθηκε στη Μεσσήνη το 1939. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στην ΑΣΟΕΕ  και στο πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας των ΗΠΑ. Είναι ομότιμος καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, του οποίου υπήρξε πρύτανης κατά την περίοδο 1985-88. Έχει γράψει πλήθος άρθρων σε ελληνικές εφημερίδες, σχολιάζοντας την οικονομική, πολιτική και κοινωνική κατάσταση της χώρας (Βιβλιονέτ).

 

1) Πριν από λίγες ημέρες δόθηκε στη δημοσιότητα η Εκθεση για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη 2000 του ΟΗΕ και μερικά από τα κυριότερα συμπεράσματα έχουν ήδη αναδημοσιευθεί στον ημερήσιο Τύπο. Το εντυπωσιακότερο ίσως συμπέρασμα είναι οι τεράστιες οικονομικές ανισότητες που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ των φτωχότερων και των πλουσιότερων χωρών και οι οποίες (ανισότητες) φαίνεται να αυξάνονται με τον χρόνο. Η έκθεση του ΟΗΕ αναφέρει ότι πριν από περίπου 200 χρόνια, το 1820, η σχέση των φτωχότερων προς τις πλουσιότερες χώρες ήταν 1 προς 3. Εκατόν πενήντα χρόνια αργότερα, το 1973, η σχέση αυτή ήταν 1 προς 44 και το 1992, δηλαδή σε 20 μόλις χρόνια, διαμορφώθηκε σε 1 προς 72. Υπολογισμοί αυτού του τύπου είναι εξαιρετικά δύσκολοι και οι εκτιμήσεις είναι κατά προσέγγιση. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία ότι το οικονομικό χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών διευρύνεται.

2) […] Κατά κανόνα οι διευρυνόμενες οικονομικές ανισότητες αποδίδονται στη λεγομένη παγκοσμιοποίηση. Ο όρος «παγκοσμιοποίηση» αναφέρεται στο σημερινό καθεστώς της διεθνούς οικονομίας που χαρακτηρίζεται από μεγάλη κινητικότητα του κεφαλαίου (χρηματικού και υλικού), αυξημένη ελευθερία του διεθνούς εμπορίου, εφαρμογή προηγμένων τεχνολογιών, μεγάλη ταχύτητα στη διακίνηση ιδεών και πληροφοριών και γενικά από μείωση ή κατάργηση των εμποδίων που τα κράτη έθεταν στην παραγωγική δραστηριότητα του διεθνούς κεφαλαίου. Παράλληλα παρατηρείται διεθνώς μείωση των παρεμβατικών πολιτικών που ασκούν οι κυβερνήσεις εντός των εθνικών ορίων. Ο όρος «παγκοσμιοποίηση» εκφράζει τον παρατηρούμενο σε όλο τον κόσμο αυξανόμενο ρόλο της απρόσκοπτης λειτουργίας των αγορών και τον μειωμένο ρόλο των κρατικών παρεμβάσεων σε εθνικό αλλά και διεθνές επίπεδο.

3) Οι οικονομικές ανισότητες μεταξύ ανεπτυγμένων και υπανάπτυκτων χωρών δεν είναι η μόνη συνέπεια της παγκοσμιοποίησης. Παράλληλα διευρύνεται το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων, και μέσα στις ανεπτυγμένες χώρες και μέσα στις υπανάπτυκτες. Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΗΕ, το ποσοστό του πληθυσμού που έχει εισόδημα κάτω του επιπέδου φτώχειας είναι 14,1% στις ΗΠΑ, 14,4 % στην Ολλανδία, 13,1% στη Βρετανία και 21,1% στην Ισπανία. Στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες τα αντίστοιχα ποσοστά είναι τρομακτικά, όπως π.χ. 50% στη Ρωσία, 60% στα Σκόπια, 63% στο Ουζμπεκιστάν κ.ά. Φυσικά η φτώχεια που παρατηρείται στις χώρες αυτές πρέπει να αποδοθεί και στην αποδιοργάνωση που υπέστησαν μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού.

4) Υπάρχουν δύο συνέπειες της παγκοσμιοποίησης στην αγορά εργασίας των ανεπτυγμένων χωρών που αξίζει να τονισθούν: πρώτον, έχει παρατηρηθεί ότι όσοι χάνουν τη δουλειά τους και βρίσκουν μια νέα υφίστανται μια μείωση μισθού περίπου 6% κατά μέσον όρο· δεύτερον, το συνδικαλιστικό κίνημα δέχεται ισχυρότατες πιέσεις και χάνει μέλη διότι κάθε προσπάθεια ενίσχυσης της δύναμης των εργατικών σωματείων αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με την απειλή της μεταφοράς της παραγωγής σε άλλη χώρα. Αυτό είναι κάτι που στη χώρα μας το γνωρίσαμε καλά με

το κλείσιμο της Pirelli πριν από μερικά χρόνια.

5) Αντίστοιχες συνέπειες υπάρχουν στις υπανάπτυκτες χώρες που προσπαθούν να προσελκύσουν τις βιομηχανίες των ανεπτυγμένων χωρών. Δύο σημαντικές συνέπειες είναι η αύξηση της παιδικής εργασίας με εξευτελιστικούς μισθούς και η απροθυμία τήρησης των εργατικών νόμων. Μια άλλη συνέπεια είναι η περιφρόνηση της νομοθεσίας για την προστασία του περιβάλλοντος. Και οι τρεις αυτές συνέπειες είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας των κρατών αυτών να ανταγωνισθούν για την προσέλκυση κεφαλαίων με μείωση του κόστους παραγωγής.

6) Οι πολιτικοί αρχηγοί των ανεπτυγμένων χωρών και πολλοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι μια εποχή ανάπτυξης της παραγωγικότητας διεθνώς, της παγκόσμιας παραγωγής και του διεθνούς εμπορίου. Είναι μια εποχή ανάπτυξης στην οποία όλοι μπορούν να συμμετάσχουν. Εν τούτοις η πραγματικότητα δείχνει ότι η διανομή των πλεονεκτημάτων της παγκόσμιας ανάπτυξης είναι άνιση. Υπάρχουν μεγάλες ομάδες του παγκόσμιου πληθυσμού στις υπανάπτυκτες αλλά και στις ανεπτυγμένες χώρες οι οποίες όχι μόνο δεν συμμετέχουν στα οφέλη της παγκοσμιοποίησης αλλά και ζημιώνονται απόλυτα και σχετικά. Στο σημείο αυτό βρίσκεται η ανάγκη ανάληψης πολιτικών σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Η βασική αντίρρηση στην παγκοσμιοποίηση και στην προσπάθεια περαιτέρω ενίσχυσής της (που εκφράστηκε εντονότατα στο Σιάτλ και στην Washington D.C.) είναι ότι δημιουργεί πλούτο και ταυτόχρονα φτώχεια χωρίς να υπάρχει πολιτική αποζημίωσης ή προστασίας αυτών που υφίστανται τις αρνητικές συνέπειές της.

           

Το Βήμα 24 Νοεμβρίου 2008  

Κείμενο 3 (Λογοτεχνικό): Τόλης Νικηφόρου-προσευχή δυτικόφρονος

 

Ο Τόλης Νικηφόρου (Θεσσαλονίκη 1938) είναι εκπρόσωπος της Δεύτερης Μεταπολεμικής Ποιητικής Γενιάς. Στην πολύπλευρη ποιητική του δράση δεξιώνονται μεταξύ άλλων ο ελεγειακός τόνος, ο ρομαντισμός και η νοσταλγία. Η συλλογή «Τα Αναρχικά», όπως μαρτυρά ο τίτλος της, διαπνέεται από δηκτική διάθεση.

και δώσε μου σήμερα
ροπαλοφόρε μου αφέντη
την ευτυχία του ζεστού περιστρόφου
μιας κόκα κόλα τη δροσιά
ν' αλλάζω αυτοκίνητο κάθε έξι μήνες
να αποκτήσω ψυγείο κελβινέιτορ
αυτόματο σκουπιδοφάγο
την προστασία της σαβάκ, της ντίνα, της εσά
να γίνω πάνω απ' όλα
υπάλληλος μιας πολυεθνικής σου
προοδευτικής και κερδοφόρας
άλλο δεν θέλω

εγώ
θα δώσω βάσεις και διευκολύνσεις
θα είμαι εχθρός για τους εχθρούς σου
θ' ανακατεύω λέξεις ξενικές στην ομιλία μου
θα τραγουδήσω τα τραγούδια σου

θα γίνω μια ακόρεστη αγορά
θα ζήσω με την αγωνία του χρήματος
θα βλέπω τη μοναδική διάσταση στα πράγματα

παράκληση και προσφορά μου

 

από τη συλλογή: Τα αναρχικά, 1979.

 

Ερμηνευτικά σχόλια:

«σαβάκ» = SAVAK (Σαζμανέ Αμνιγιάτ Βα Ετελαατε Κεσβάρ): μυστική υπηρεσία του Ιράν που ιδρύθηκε το 1957 με τη βοήθεια της CIA ως Οργάνωση Κρατικής Ασφάλειας και Πληροφοριών με στόχο την εξουδετέρωση (έως εξολόθρευση) των πολιτικών αντιπάλων του τότε Σάχη της Περσίας.

 

«ντίνα» = DINA: η πολιτική αστυνομία της αιμοσταγούς χούντας (1973-1990) του Πινοσέτ που το 1973 με την υποστήριξη των ΗΠΑ ανέτρεψε με στρατιωτικό πραξικόπημα τον εκλεγμένο πρόεδρο της Χιλής, Σαλβαντόρ Αλιέντε, ο οποίος ένα μήνα νωρίτερα τον είχε διορίσει αρχηγό στρατού.

 

«εσα» = Η ΕΑΤ-ΕΣΑ (Ειδικό Ανακριτικό Τμήμα της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας)  λειτούργησε από το 1951 έως το 1974 συνδέθηκε με τα σκληρά βασανιστήρια της δικτατορίας (1967-1974) και έδωσε τη θέση της τα μεταπολιτευτικά χρόνια στη Στρατονομία.

 

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:

Α. Ποιες είναι οι συνέπειες της παγκοσμιοποίησης στον εργασιακό τομέα σύμφωνα με τον Θεόδωρο Λιανό (Κείμενο 2); Να συνοψίσετε την απάντησή σας σ΄ ένα κείμενο 70-80 λέξεων.

Μονάδες 20                                                                                                    

Β1.  Να επαληθεύσετε ή να διαψεύσετε, με βάση τα Κείμενα 1 και 2, τις παρακάτω προτάσεις, γράφοντας στο τετράδιό σας δίπλα στο γράμμα που αντιστοιχεί σε κάθε πρόταση τη λέξη Σωστό ή Λάθος. Να τεκμηριώσετε την απάντησή σας με αναφορές στα κείμενα:

α) Οι έννοιες κοσμοπολιτισμός και παγκοσμιοποίηση έχουν το ίδιο νοηματικό περιεχόμενο. (Κείμενο 1)

β) Η ομογενοποίηση είναι απότοκο του κοσμοπολιτισμού. (Κείμενο 1)

γ) Η μαζική πρόσβαση στο διαδίκτυο θα τονώσει την προσήλωσή μας στο δημοκρατικό ιδεώδες. (Κείμενο 1)

δ) Η διάσταση ανάμεσα στις εύπορες και τις φτωχές χώρες του πλανήτη συν τω χρόνω αμβλύνεται. (Κείμενο 2)

ε) Οι αρνητικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης δεν περιορίζονται στις αναπτυσσόμενες χώρες. (Κείμενο 2)

 Μονάδες 10                                                                                                                                                                                                

Β2 α) Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ στο Κείμενο 1 σημειώνει: «Το να περνάει κανείς από τον ένα πολιτισμό στον άλλο είναι κάτι ανάλογο με την αλλαγή δέρματος του φιδιού, μια μεταμόρφωση που απαιτεί πόνο και μόχθο.» Τι εννοεί; (70-80 λέξεις)

Μονάδες 8                                                                                                            

β) Ποιος είναι ο βασικός ισχυρισμός του Θεόδωρου Λιανού στην 3η παράγραφο του Κειμένου 2; Με ποιον-ους τρόπο-ους προσπαθεί να πείσει τον αναγνώστη; Θεωρείς ότι τελικά καταφέρνει να σε πείσει; Να δικαιολογήσεις την απάντησή σου αξιολογώντας την πειστικότητα του τρόπου ή των τρόπων που χρησιμοποιεί.

Μονάδες 7                                                                                                                     

Β3 α) Να επισημάνετε δύο διαφορετικά εκφραστικά μέσα που χρησιμοποιεί ο Πασκάλ Μπρυκνέρ στην 3η παράγραφο του Κειμένου 1 και να σχολιάσετε την επικοινωνιακή τους λειτουργία. (Μονάδες 3) Ποιος ο ρόλος των ξένων λέξεων στην ίδια παράγραφο; (Μονάδες 2)

Μονάδες 5                                                                                                               

β) Στο ακόλουθο απόσπασμα: «Ο όρος «παγκοσμιοποίηση» εκφράζει τον παρατηρούμενο σε όλο τον κόσμο αυξανόμενο ρόλο της απρόσκοπτης λειτουργίας των αγορών και τον μειωμένο ρόλο των κρατικών παρεμβάσεων σε εθνικό αλλά και διεθνές επίπεδο» ο συντάκτης του Κειμένου 2 καταφεύγει στην ενεργητική  σύνταξη. Καλείστε να το μετασχηματίσετε, αξιοποιώντας την παθητική σύνταξη. Ποιες διαφορές παρατηρείται ως προς τη διαμόρφωση του ύφους του κειμένου; (Μονάδες 3) Θεωρείτε προσωπικό ή απρόσωπο το ύφος του συντάκτη του Κειμένου 2; Να τεκμηριώσετε την απάντησή σας με αναφορές στο κείμενο. Τι προσδίδει το συγκεκριμένο ύφος στο κείμενο; (Μονάδες 2)

Μονάδες 5                                                                                                                  

Γ.  Ποιο ζήτημα θίγει το ποίημα του Τόλη Νικηφόρου, σύμφωνα με την κρίση σας; Να παραθέσετε συγκεκριμένους κειμενικούς δείκτες που τεκμηριώνουν την απάντησή σας. Πιστεύετε ότι η συμπεριφορά των σύγχρονων Ελλήνων θυμίζει τον «ανώνυμο δυτικόφρονα» που επινοεί το ποιητικό υποκείμενο; (150-200 λέξεις)

Μονάδες 15                                                                                                   

Δ. Η σύγχρονη πραγματικότητα κατέστησε σύσσωμο τον πλανήτη ένα παγκόσμιο χωριό. Πέραν της απρόσκοπτης επικοινωνίας και της γόνιμης αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε μακρινές γωνιές, πολλοί διανοητές έχουν θίξει την ισοπεδωτική διάσταση της παγκοσμιοποίησης. Ως εκ τούτου, συντάσσοντας  ένα αποδεικτικό δοκίμιο (350-400 λέξεις), καλείστε να αναφερθείτε στις αρνητικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης και την κατεύθυνση που πρέπει ν΄ ακολουθήσουμε για την υπέρβασή τους.

  Μονάδες 30                                                                                                         

 

 

Τζίμης Πανούσης-Νεοέλληνας

«θέλω να γινω σαν Αμερικάνος/ μ' αρέσει στα κρυφά κι ο Μητροπάνος»